Historia szkoły

Początki

Początki obecnego Zespołu Szkół nr 1 w Liskowie sięgają 12 stycznia 1923 roku, kiedy to Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zalegalizowało Szkołę Rzemieślniczo – Przemysłową Fundacji Świętego Wacława , w której uczniowie mogli kształcić się w dwóch zawodach: ślusarsko-mechanicznym i zabawkarsko-stolarskim. Już wcześniej jednak istniały zalążki tej placówki. W 1905 roku z inicjatywy ks.Wacława Blizińskiego uruchomiono w Liskowie warsztaty tkackie, a w 1910 roku warsztaty zabawkarskie, które na początku I wojny światowej zostały spalone przez Niemców. Nauka w szkole trwała 3 lata, przy czym uczniowie działu ślusarsko-mechanicznego pół roku pracowali w dziale stolarskim.

Po ukończeniu kształcenia wychowankowie otrzymywali tytuł czeladnika. Zajęcia w szkole odbywały się codziennie począwszy od godziny 8 do 17. Pierwsi uczniowie- a było ich 85- podjęli naukę w Szkole Rzemieślniczo-Przemysłowej jesienią 1923 roku. Pierwszym dyrektorem był brat księdza Wacława Blizińskiego, Stanisław Bliziński, który po roku przeniósł się do Warszawy ze względu na lepsze warunki zżycia i kształcenia dzieci.

W 1925 roku to stanowisko objął inżynier Zyczyński, a po roku inżynier Piszczyk. Kolejnym dyrektorem został inżynier Koterwas, a po nim dyrektorem został Bolesław Mroziński. Dzięki jego zaangażowaniu szkoła osiągnęła samowystarczalność – utrzymywała się wyłącznie z czesnego i produkcji warsztatów. Warto dodać, że w 1930 roku przy warsztatach szkolnych otwarte zostały trzyletnie Kursy Zawodowo-Dokształcające, które pozwalały na zdobywanie nauki w zawodach: szewskim i krawieckim. Ks. Wacław Bliziński w swoich Wspomnieniach… podkreśla, że kursy te były bardzo ważne dla sierocińca, gdyż zaopatrywały wychowanków w obuwie i ubranie.

1937

W 1937 roku do szkoły przybyli Bracia Szkolni, którzy zajęli się jej prowadzeniem. Dyrektorem został Brat Alfons ( Wojciech Słaboszewski), natomiast inż. Mroziński objął stanowisko kierownika warsztatów.W tym czasie wprowadzono w Szkole Rzemieślniczo-Przemysłowej kursy nauki jazdy samochodem oraz kursy doszkalające dla rolników. Na zajęciach praktycznych w dziale ślusarsko – mechanicznym uczniowie w pierwszym i drugim roku zdobywali umiejętności związane z: okuciami do drzwi okien, częściami do zamków, młotkami oraz łatwiejszymi naprawami domowymi. W roku ostatnim wychowankowie uczyli się tworzenia maszyn (tokarek, wiertarek) oraz skomplikowanych narzędzi. W dziale stolarskim umiejętności, które nabywali uczniowie, były związane z budownictwem. Dział zabawkarski, prowadzony przez Piotra Tomczuka, kształcił umiejętność wytwarzania zabawek ruchomych i nieruchomych.W okresie przedwojennym w szkole funkcjonowały różne organizacje uczniowskie. Ksiądz Wacław Bliziński wspomina między innymi drużynę harcerską im. Ks. Skorupki, Straż Ogniową, chór, orkiestrę.Dodaje ponadto, że wychowankowie byli zaangażowani w przygotowanie wystaw, które odbyły się w Liskowie w 1925 i 1937 roku.

O zainteresowaniu absolwentami liskowskie Szkoły Rzemieślniczo-Przemysłowej tak pisze ksiądz W. Bliziński: „Szkoła rzemieślnicza i warsztaty wypuściły w świat około 200 rzemieślników, za których z różnych fabryk i przedsiębiorstw odbieraliśmy podziękowania. Liskowiaków chętnie brano i poszukiwano do pracy za ich uzdolnienia i moralne wartości.”W latach 1939-1945 szkoła została zniszczona przez niemieckiego okupanta – utracono 60% majątku ruchomego i prawie 80% pozostałych wartości materialnych. Już wtedy jednak wierzono w odbudowę, bo jak pisze ks. Blizinski: ” choć są zniszczenia materialne, nie będzie jednak tego pokolenia zniszczony duch obywatelski, który młodzież wyniosła.”W lutym 1945 roku do Liskowa przybył ks. Aleksander Kwiatkowski, pomocnik i bliski współpracownik ks. Blizińskiego. 13 lutego ks. Kwiatkowski otrzymał pełnomocnictwo do zorganizowania w Liskowie Fundacji Sierocińca Świętego Wacława szkół i spółdzielni przedwojennych. 20 grudnia 1945 roku odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Fundacji na którym przyjęty został plan pacy na rok szkolny 1946/47.

Ksiądz Kwiatkowski- kurator Fundacji wskazał konieczność uruchomienia dla chłopców warsztatów: „zabawkarskiego, szewskiego, krawieckiego, aby młodzież fachowo przygotować do życia, a zakładowi dać dochód”. W maju 1947 roku z Ministerstwa Opieki Społecznej Fundacja otrzymała dotację na założenie warsztatów szkoleniowych. Wyremontowała zniszczony przez Niemców budynek dawnych warsztatów i w październiku 1947 roku w obecności wiceministra Kochanowicza nastąpiło ich otwarcie. Na naukę zgłosiło się ponad 180 uczniów. W grudniu Fundacja otrzymała od Ministerstwa Oświaty zezwolenie na otwarcie Dwuletniej Szkoły Rzemiosł Budowlanych dla dorosłych.Zapisy do tej szkoły ogłoszono w styczniu 1948 roku w powiecie kaliskim i ościennych.Młodzież ucząca się w warsztatach żyła w bardzo trudnych warunkach. Ksiądz Kwiatkowski przyjmował pomoc Polonii amerykańskiej i UNRRY. Chłopcy mieszkali w pałacu w Dębsku. Codziennie do godziny 12.00 odgruzowywali teren Fundacji, zaś po południu uczyli się w Żeńskiej Szkole Zawodowej.

Młodzież uczyła się i pracowała z wielkim entuzjazmem. Szkoła Budowlana liczyła 112 uczniów (część z nich po egzaminach przesunięto z warsztatów). W lutym 1948 roku Ministerstwo zatwierdziło budżet Szkoły Budowlanej na 120 uczniów ze stołówką dla wszystkich. W Zielonej Górze, na licytacji, zakupiono 14 koszarowych baraków. Fundacja wzięła 400000zł kredytu. W maju rozpoczęto budowę pierwszego baraku. Pieczę na budową mieli inżynierowie Wardęski i Jeżyk. W baraku nr 2 miejsce znalazły 3 izby lekcyjne, pokój nauczycielski i kancelaria. Zaplanowano również powiększenie ślusarni i rozbudowę stolarni. W październiku rozpoczęto budowę baraku mieszkalnego dla uczniów (barak nr 3). Ogółem powstało 6 baraków. W 1948 roku cała Szkoła Budowlana wraz z warsztatami liczyła 294 uczniów. Placówka posiadała następujące kierunki: instalacyjny, murarski, stolarski i mechaniczny. Dla uczniów nie mających 6 klas szkoły podstawowej utworzono wieczorowe kursy dokształcające. W 1949 roku na wniosek ks. Kwiatkowskiego na dyrektora szkoły powołany został przedwojenny pracownik Szkoły Rzemiosł Budowlanych – Stanisław Gmachowski. W tym samym roku Ministerstwo Odbudowy wyłączyło Szkołę Rzemiosł Budowlanych z Fundacji Świętego Wacława i uczyniło na 5 lat XXX Państwowym Ośrodkiem Szkolenia Zawodowego.W 1951 roku decyzją Ministerstwa Budownictwa Miast i Osiedli w szkole powołane zostało Technikum Budownictwa Wiejskiego w którym nauka trwała 4 lata. Z protokołów posiedzeń rad pedagogicznych wynika, że w roku szkolnym 1952/1953 szkoła liczyła 310 uczniów. W tym też roku internat prowadził inż. Leon Mrowicki, zaś kierownikiem warsztatów był Władysław Kaliszewski i to on zaproponował obowiązujący do dzisiaj system przerw pięciominutowych. Przed wprowadzeniem zmian kończono lekcje dopiero o godzinie 17:45, po zmianach o 14:45. W szkole odbywały się zajęcia świetlicowe (w ramach zajęć działały sekcja czytelnicza i recytatorska), prowadzony był również zespół taneczny, działała Spółdzielnia Uczniowska, sekcja modelarska.

W protokołach odnotowano także fakt, że młodzież niechętnie uczestniczyła w zajęciach chóru. W październiku 1952 roku inż. Kaliszewski na korytarzu szkolnym zainstalował pierwszy radioodbiornik. Jak wspomina w liście skierowanym do obecnego dyrektora szkoły absolwent Dwuletniej Średniej Szkoły Rzemiosł Budowlanych, pan Florian Krasiński, od roku szkolnego 1949/1950 zabroniono uczniom uczestnictwa w uroczystościach kościelnych oraz odmawiania modlitwy przed lekcjami. Nowe władze państwowe rozpoczęły brutalną indoktrynację młodzieży, oporni uczniowie nazywani byli „wrogami narodu.”W protokole z rady pedagogicznej z 1953 roku znajduje się zapis o zeszpeceniu przez uczniów portretów Stalina na terenie szkoły, o określaniu go wulgarnymi słowami, o świadomym i złośliwym przekręcaniu słów hymnu młodzieżowego.To niewłaściwe zachowanie niektórzy nauczyciele tłumaczyli złą pracą TPPR-u oraz szerzeniem się wśród młodzieży mitu kultury amerykańskiej.

We wspomnianych protokołach odnotowano kilka ciekawych faktów, np.że w posiedzeniu rady pedagogicznej uczestniczył liskowski lekarz Antoni Grabowski, że rok szkolny podzielony był na cztery semestry, a zebrania rodziców odbywały się w niedziele. W latach 1948-1952 uczniowie w ramach praktyk odbywali zajęcia w różnych częściach kraju, np. w Zielonej Górze, w Kielcach ( gdzie budowali internat), w Warszawie, w Poznaniu, w Kaliszu ( w tych miastach wznosili osiedla mieszkaniowe) oraz w pobliskim Opatówku (gdzie budowali szkołę podstawową). W roku 1954 szkoła otrzymała nazwę: Technikum Budowlane. W 1956 roku powstała ponownie Szkoła Rzemiosł Budowlanych o trzyletnim toku nauczania. Dyrektorem w tym roku został mgr Leon Mrowicki.W październiku 1957 roku na posiedzeniu rady pedagogicznej przyjęto wzór czapki dla uczniów Szkoły rzemiosł: „… kolor czapki brązowy, otok czarny, sznurek srebrny, guziki srebrne, gładki, koszt 38 zł”. Czapki o ustalonym wzorze sprzedawane były przez Spółdzielnię Uczniowską. W latach 1950-1959 uczniowie rozbudowywali swoją szkołę; wznieśli kreślarnię, magazyny, zaadaptowali część warsztatów na sale gimnastyczną, zbudowali warsztaty stolarskie i halę obróbki maszynowej oraz ręcznej.Uczniowie szkoły uczestniczyli też w pracach na terenie gminy Lisków.

Zbudowali szkołę podstawową we wsi Swoboda (1965), dom nauczycielski w Zakrzynie, stację pomp oraz ośrodek zdrowia w Liskowie (1972). Brali także udział w pracach wykończeniowych w budynkach Technikum Rachunkowości Rolnej. Dzięki ich pracy powstało tzw. osiedle nauczycielskie w Liskowie z mieszkaniami dla około 40 rodzin.W 1959 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego przeniosło do Liskowa Szkołę Mechanizacji Rolnictwa z Piły, a Szkoła Rzemiosł Budowlanych przemianowana na dwuletnią Zasadniczą Szkołę Budowlaną przeprowadzała egzaminy wstępne.

1969

W roku 1969 dyrektor szkoły mgr Leon Mrowicki powiedział dziennikarzowi Ziemi Kaliskiej:” I tak to bywa(…), że gdy brak wykonawcy do jakiejś budowy na terenie powiatu, patrzy się i liczy na nas. Sami właściwe powinniśmy stracić nadzieję na własną inwestycję- nie przewiduje się bowiem ani rozbudowy, ani budowy nowej szkoły w Liskowie. Ale my nie rezygnujemy jeszcze. Jeśli władze wyrażą zgodę, przystąpimy do budowy własnej szkoły sami”. Uczniowie szkoły w ciągu zaledwie dwóch lat samodzielnie zbudowali internat na 150 miejsc (oddany do użytku w 1975 roku). Drugim etapem miała być budowa nowej szkoły, niestety kuratorium poznańskie skreśliło Lisków z planu rozbudowy. Jednak już w 1978 roku podczas zjazdu absolwentów zorganizowanego z okazji XXX-lecia Technikum Budowlanego w Liskowie powstał Społeczny Komitet Rozbudowy i Modernizacji Szkoły. Uczniowie i absolwenci opracowali projekt budynków. Zostały przygotowane cegiełki gotówkowe.

Poprawa bazy lokalowej była konieczna, ponieważ szkoła rozwinęła się do tego stopnia, że nauczanie prowadzono w systemie dwuzmianowym( w roku szkolnym 1977/1978 Budowlanka liczyła 20 oddziałów, 602 uczniów,w tym 129 dziewcząt,w lutym 1977 rok zastępca dyrektora szkoły, mgr Tadeusz Trzciński, zgłosił do Urzędu Wojewódzkiego działanie technikum dla pracujących na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej kształcącej w zawodach: technik budownictwa,technik urządzeń sanitarnych, technik mechanik). W 1980 roku rozpoczęto budowę pierwszego pawilonu, niestety zakończono ją na wylaniu fundamentów”. I znów odgórna decyzja o wstrzymaniu inwestycji. Zmarnowany zapał, inicjatywa społeczna, niszczejący materiał, zarosły trawą fundament,dewaluujące sie wpłaty gotówkowe…” W latach osiemdziesiątych XX wieku nie tylko nie powstał obiekt szkolny, ale na skutek przejścia przez Lisków trąby powietrznej (1987) zniszczony został barak, w którym mieściły się warsztaty szkolne. Wichura zerwała tez dach z sali gimnastycznej, z garażu szkolnego, z kilku klas, powybijała szyby w oknach. Uczniowie przez pewien czas korzystali z gościnności zaprzyjaźnionego Technikum Rachunkowości Rolnej, które udostępniło naszej młodzieży dwie sale lekcyjne. 1 stycznia 1978 roku Kurator Oświaty i Wychowania utworzył w Liskowie zbiorczy zakład szkolny o nazwie Zespół Szkół Zawodowych. W jego skład weszły: Zasadnicza Szkoła Budowlana, Szkoła Mechanizacji Rolnictwa, Technikum Budowlane na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej,Technikum Budowlane dla Pracujących, Technikum Mechaniczne dla Pracujących.10 lat później, tj. w 1988 roku szkoła otrzymała od Wicewojewody Kaliskiego na czas nieokreślony zezwolenie na prowadzenie ośrodka szkolenie kierowców.Szkoła nasza podczas 85 lat istnienia wnosiła duży wkład w życie kulturalne Liskowa, gminy,powiatu. W 1975 roku w Liskowie nastąpiło zawiązanie Komendy Hufca ZHP.W uroczystości uczestniczył m. in. dyrektor Budowlanki-Leon Mrowicki.Zawiązano również Radę Przyjaciół Harcerzy, w skład której weszli także nauczyciele naszej szkoły: Leon Mrowicki, Bogdan Poniatowski, Edward Dembowy, Tadeusz Trzciński.

W grudniu 1975 roku otwarto harcówkę, która znajdowała się na terenie Budowlanki.W 1978 roku w Liskowie działało 176 harcerzy, w tym 79 osób z naszej szkoły należało do Harcerskiej Służby Polsce Socjalistycznej. Harcerze rokrocznie uczestniczyli w przygotowaniach Dnia Dziecka, Dnia Sportu Szkolnego, Dnia Zwycięstwa,8 Marca itp. Uczestniczyli w wykopkach, w sadzeniu drzew, w nieobozowych akcjach letnich i zimowych,w manewrach techniczno-obronnych, w rajdach i wycieczkach. Pomagali w organizacji zjazdu absolwentów w 1978 roku.

1973

1 lipca 1973 roku w szkole powstało Koło Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Jego członkowie wzięli udział w uroczystych obchodach 100-lecia turystyki w Polsce (1974). Organizowali rajdy piesze, rajdy rowerowe i obozy wędrowne. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych miały miejsce dwie ciekawe inicjatywy sportowe- w związku z Igrzyskami Olipijskimi w Moskwie w w Los Angeles w szkole zorganizowano akcje: „Sztafeta olimpijska. Moskwa 1980.” oraz „Sztafeta olimpijska. Los Angeles”. Akcja pierwsza przebiegała od roku 1976 do 1980 – każdy rok szkolny stanowił kolejny etap sztafety. Szkolny Komitet Organizacyjny tworzyli: dyrektor Edward Dembowy, mgr Zofia Ferenc oraz mgr Tadeusz Brzęcki.

We wrześniu 1995 roku w Liskowie powstał Klub Sportowy Liskowiak. W skład zarządu weszli dwaj nauczyciele Zespołu Szkół Zawodowych: dyrektor Tadeusz Brzęcki oraz mgr Mieczysław Trawkowski, który został kierownikiem sekcji piłki siatkowej. Tak więc nauczyciela Budowlanki działali nie tylko na terenie rodzimej placówki, ale pracowali również dla dobra gminy. Dlatego też szkoła mogła liczyć na pomoc liskowskich rzemieślników oraz przedsiębiorców i oczywiście absolwentów, kiedy w szkolnej sali gimnastycznej zapadały się podłogi. Sponsorzy wspólnymi siłami wyremontowali obiekt i w grudniu 1995 roku oddali do użytku.Ważnym wydarzeniem w naszej szkole były narodziny Solidarności.

Zawiązanie związku nastąpiło 17.11.1980 roku. Przystąpili do niego wszyscy pracownicy szkoły. Protokoły z zebrań świadczą o tym, jak bardzo na sercu leżało związkowcom dobro młodzieży, społeczności liskowskiej, wreszcie całego kraju. Związek odrodził się 17.05.1989 roku. Przewodniczącym został dyrektor Tadeusz Trzciński. Obecnie NSZZ Solidarność liczy 21 członków, w tym 5 nauczycieli czynnych i 16 nauczycieli emerytów. Po wielu latach nauki w barakach zbudowanych w 1948 roku (ich przydatność oceniano na około 10 lat) uczniowie i nauczyciele doczekali się oddania do użytku budynku nowej szkoły powstałej dzięki adaptacji pomieszczeń po internacie należącym do Budowlanki. Podczas remontu, który trwał 5 lat, młodzież mieszkała w pomieszczeniach Domu Dziecka.

Historia najnowsza

5 stycznia 2001 roku nastąpiło w obecności kuratora wielkopolskiego ,władz powiatu kaliskiego, wójta gminy Lisków oraz dyrekcji, nauczycieli i uczniów Zespołu Szkół Zawodowych w Liskowie uroczyste oddanie do użytku wyremontowanego budynku szkolnego. W XXI wieku szkoła ma więc szczęście do inwestycji i dotacji. Dyrektor Tadeusz Brzęcki uzyskał fundusze na budowę nowej sali gimnastycznej. Oddano ją do użytku 18 grudnia 2006 roku. Dyrektor Piotr Pasik, w maju 2008 roku udostępnił młodzieży nowo wyremontowane pracownie gastronomiczne. 1 marca 2002 roku Rada Powiatu Kaliskiego uchwałą Nr XXXI217/2002 przekształciła Zasadniczą Szkołę Zawodową w Liskowie w Zespół Szkół nr 1 , w ramach którego funkcjonują : Technikum nr 1 im. ks. Wacława Blizińskiego w Liskowie, Branżowa Szkoła I stopnia w Liskowie, Szkoła Policealna nr 1 w Liskowie.Uczniowie i nauczyciele optymistycznie patrzą w przyszłość. Kochają swoją starą i bogatą w tradycje szkołę i z entuzjazmem patrzą w przyszłość.

Rok szkolny 2022/2023

Zespół Szkół nr 1 w Liskowie – szkoła posiadająca 100-letnie doświadczenie w kształceniu na potrzeby rynku pracy w ścisłej współpracy z pracodawcami, zapewniając tym samym efektywne kształcenie odpowiadające bieżącym potrzebom zgłaszanym przez pracodawców oraz szeroką promocję kształcenia zawodowego. W bieżącym roku szkolny szkoła prowadzi kształcenie w technikum w 6 zawodach szkolnictwa branżowego: technik mechanizacji rolnictwa i agrotroniki, technik pojazdów samochodowych, technik budownictwa, technik robót wykończeniowych w budownictwie, technik żywienia i usług gastronomicznych a w szkole policealnej w zawodzie terapeuta zajęciowy. Szkoła pozyskuje fundusze na rozwój bazy techno-dydaktycznej oraz rozwój kompetencji twardych i miękkich uczniów i słuchaczy. W tym roku szkolnym 2022/2023 realizowane są następujące projekty: „ZS nr 1 in Italy” – projekt staży zagranicznych w ramach programu Erasmus+. Szkoła posiada Akredytację Programu Erasmus + właśnie z akcji szkolenie i kształcenie zawodowe. Realizowany jest projekt: „Podniesienie jakości kształcenia zawodowego w Zespole Szkół nr 1 w Liskowie”, dofinansowany ze źródeł programu WRPO na lata 2014-2020, Oś priorytetowa 8, Działanie 8.3. Poddziałanie 8.3.1 Kształcenie zawodowe młodzieży (obejmuje doposażenie pracowni technik mechanizacji rolnictwa i agrotroniki, technik robót wykończeniowych w budownictwie, realizację szkoleń branżowych dla uczniów i nauczycieli, kursy
na dodatkowe umiejętności i uprawnienia zawodowe oraz realizację zajęć dodatkowych); projekt: „Termomodernizacja budynków użyteczności publicznej na terenie Aglomeracji Kalisko–Ostrowskiej”, dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 oraz projekt: pn.: „Doposażenie pracowni dydaktycznych Zespołu Szkół Nr 1 w Liskowie oraz Zespołu Szkół im. St. Mikołajczyka w Opatówku”
w ramach dotacji ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
w Poznaniu (obejmuje zakup pomocy dydaktycznych w postaci dronów z wyposażeniem do badania jakości powietrza i mapowania upraw oraz zestawów do oznaczania zawartości podstawowych składników pokarmowych oraz odczynu pH gleby).

Od roku szkolnego 2022/2023 realizuje innowacyjny projekt doradztwa zawodowego pn.: „Warsztaty zawodoznawcze”, w ramach którego uczniowie Zespołu Szkół nr 1 prowadzą zajęcia w formie praktycznych warsztatów dla uczniów klas ósmych szkół podstawowych, stanowiące wizualizację kierunków kształcenia będących w ofercie edukacyjnej szkoły.

Baza dydaktyczna szkoły opiera się na 24 pracowniach (w tym 3 pracowniach informatycznych)
w budynku głównym, 2-ch pracowniach gastronomicznych, 4-ch pomieszczeniach warsztatowych
(dla technika pojazdów samochodowych, technika mechanizacji rolnictwa i agrotroniki, technika budownictwa) oraz dwóch auli, w tym jednej z dodatkowym pomieszczeniem dydaktycznym.